Column: Haast is het privilege van de validen

Zo kwam ik tot het inzicht dat veel jonge ouders dankzij rondjes met de kinderwagen vroeg of laat hebben: dit land is niet bepaald rolstoelvriendelijk. Een stadswandeling is als een hindernisbaan. Smalle stoepjes, scooters en fietsers kriskras geparkeerd, bouwsteigers die de doorgang blokkeren, overal losse tegels, veel te weinig afritten van de stoep. Met een kinderwagen betekent aanhoudend stoep-op-stoep-af en fietsen aan de kant zetten om erlangs te kunnen. Irritant, maar overkomelijk.

‘Wie in een rolstoel of scootmobiel zit of met een rollator loopt, komt echt in de problemen’

Maar wie in een rolstoel of scootmobiel zit of met een rollator loopt, komt echt in de problemen. Dan moet je een hele straat omrijden of een heel stuk over de rijbaan tot je voorbij de blokkade en bij de volgende stoep-oprit bent. Lijkt me niet wenselijk en bij vlagen doodeng.

Ook de metro is meer gedoe. Ik woon op loopafstand van de roemruchte Noord/ Zuidlijn. Die is op zich prima bereikbaar, al was het liftknopje bij ‘mijn’ metrostation wekenlang defect. Hierdoor kon je bij de ingang van het station de lift naar het perron niet naar boven laten komen. Dit betekende dat ik iemand op de roltrap naar het perron moest vragen om beneden in de lift op het knopje te drukken, zodat de lift naar boven ging en ik kon instappen.

Veel mensen willen overigens best helpen, maar niet als de metro bijna vertrekt. Ik heb heel wat metro’s zien wegrijden, terwijl ik boven bij de lift stond te wachten op hulp. Frustrerend en bovendien behoorlijk armoedig om in het wilde weg vreemden aan te moeten klampen voor assistentie.

Nou had ik toch verlof dus wat maakt het uit, maar ik realiseerde me dat haast een privilege van de validen is. Het is een van de eerste privileges die je verliest als je mobiliteit achteruit gaat.