Het fietsparkeren anno nu is het autoparkeren uit de jaren zeventig. Destijds werden de historische binnensteden overspoeld met geparkeerde auto's. Al dat blik vormde niet alleen een bedreiging voor de bereikbaarheid van de stadscentra. Het was ook een forse aantasting van de kwaliteit van de openbare ruimte. Nu zijn het de onafzienbare rijen geparkeerde fietsen die voor de problemen zorgen. En net als toen, zwelt ook nu de roep om maatregelen aan.
Fietsparkeren: Het autoparkeren uit de jaren '70
donderdag 14 augustus 2014
2 min
Fiets heeft minder negatieve neveneffecten
Een belangrijk verschil met het autoparkeren is dat aan het massale fietsgebruik over het algemeen minder negatieve neveneffecten kleven. U kent het riedeltje vast wel: geen uitstoot, geen geluidsbelasting, minder gevaarzetting voor andere verkeersdeelnemers, goed voor de volksgezondheid en veel minder ruimtebeslag per voertuig. We moeten dus vooral blij zijn dat zoveel mensen op de fiets het centrum bezoeken. Veel wethouders zijn dat ook, getuige de vele gratis bewaakte stallingen die Nederland telt. Maar we kunnen het niet op z’n beloop laten.
Niet interessant voor marktpartijen
Bij het ontwikkelen van een effectieve aanpak wreekt zich een aantal andere verschillen met het autoparkeren. Ten eerste: fietsparkeren is voor maar weinig marktpartijen interessant. Feit is nu eenmaal dat de gemiddelde Nederlander niet of nauwelijks bereid is te betalen voor het parkeren van zijn fiets. Hierdoor komt de markt maar mondjesmaat met oplossingen. Wanneer heeft u voor het laatst een projectontwikkelaar een lans horen breken voor een ruime comfortabele fietsparkeergarage op een toplocatie? Hoeveel parkeerverwijssystemen voor fietsers kent u? En wel eens gehoord van iets als GSM-parkeren voor fietsers?
Geen nummerbord
Een tweede belemmerd verschil: fietsers zijn ongrijpbaar. Het ontbreken van een nummerbord speelt daarin een belangrijke rol. Handhaving op fout en lang parkeren van fietsers is hierdoor veel ingewikkelder.
Fietsparkeren blijft een probleem