Groen wordt grijs

Sabbaticals

Werken om te leven en vooral niet andersom. Carrière prima, maar vooral niet te hard werken. Het moet voornamelijk leuk zijn en we willen veel vakanties en sabbaticals. Dus wat past er dan beter dan een baan bij de overheid, met haar eindeloze vakantiedagen, bijzondere verloven en negen tot vijf mentaliteit?

Imagoprobleem

Het is een imagoprobleem. Op een borrel moeten aan- of eigenlijk toegeven dat je ambtenaar bent is niet tof. Het leidt nog steeds tot blikken waarin een mengeling van afschuw en minachting te lezen is en mensen weten niet goed wat ze er op moeten zeggen, anders dan 'Goh?', waarna ze driftig hun stukje broccoli in de humus dippen (a propos: wie heeft ineens bedacht dat borrelhappen gezond moeten zijn? Ik.wil.bitterballen!) Een rijkstraineeship bekt nog wel lekker, maar zodra dat achter de rug is, ben je een ordinaire ambtenaar en daar kun je gewoon niet mee aankomen.

Losers

Want alle secundaire arbeidsvoorwaarden ten spijt; werken bij de overheid blijft een beetje voor losers en riekt toch naar het niet kunnen redden in het bedrijfsleven. Bij overheid denk je aan bureaucratie, saaie mensen en grijs. De mensen die echt iets kunnen worden weggekocht door bedrijven, zodat je overblijft met een heleboel ouderdom en middelmaat. Daar sta je dan met je Balkenendenorm.

Selffulfilling prophecy

Het is een selffulfilling prophecy. Werken bij de overheid heeft een suf imago, waardoor leuke, jonge mensen er niet willen werken. Waardoor het een suf imago heeft, und so weiter. Misschien dat het een gevalletje als er een schaap over de dam is. Want om als enige jonge, hippe neohedonist tussen de bejaarden te zitten, brengt natuurlijk alles behalve genot en staat dus haaks op je levensfilosofie.

Zootje bejaarden

En dus blijf je over met een zootje bejaarden. Dat verklaart wel waarom het altijd zo eindeloos duurt om doorverbonden te worden en je nooit antwoord krijgt op je e-mails: de gemiddelde werknemer weet simpelweg niet hoe de telefoon werkt en met twee vingers en vijftien aanslagen per minuut is het typen tegen de bierkaai. Bovendien dacht het gros van deze medewerkers nog dat hij met de VUT kon, heeft daarom zitten boter-kaas-en-eieren tijdens de verplichte bijscholingstrainingen en gaat nu met de muis naar de rechterbovenhoek van het beeldscherm. Het helpt allemaal niet mee.

Grijs als geuzennaam

Misschien moeten we de vergrijzing van de overheid accepteren voor wat het is. En moet 'grijs' een geuzennaam worden. Zodat iedere grijsaard bij de overheid wil werken. Aangezien er een enorme generatie op het punt staat grijs te worden, wordt de overheid daarmee de it-employer van Nederland. Grijs wordt het nieuwe groen. En groentjes worden vanzelf grijs.

Elise Fikse

In iedere editie van Verkeer in Beeld Magazine verschijnt een nieuwe irritante, verrassende, leuke of lachwekkende column met een knipoog van Elise.
 

Terug naar overzicht nieuws >>>