Herintroductie van het fietskenteken

maandag 7 januari 2013
timer 4 min
  Fietsparkeren wordt hoe langer hoe meer een probleem in Nederland, zeker in de grote steden  Een luxeprobleem wel te verstaan, want buitenlandse steden kijken jaloers naar de chaos aan fietsen rond onze stations en in onze stadscentra. Maar ook luxeproblemen moeten worden opgelost, want anders gaat de fiets aan zijn eigen succes ten onder.
Herintroductie van het fietskenteken

Drie sporen


De herintroductie van het fietskenteken kan daarbij behulpzaam zijn. Fietsen is gezond, goedkoop en duurzaam. Gemeenten moeten het vooral aanmoedigen Amsterdam zou pas echt een probleem hebben als ineens twintig procent van de fietsers de auto of de tram naar het werk zou pakken. Dan verstopt de stad. Dat betekent dat we de fiets moeten koesteren.  

Overvolle stallingen


Maar overvolle stallingen waardoor je je fiets niet tijdig kwijt kunt bij het station en dus de trein mist dragen negatief bij aan fietsbare steden. Net zoals overlast voor voetgangers in de stadscentra door schots en scheef 'geparkeerde' rijwielen. Daar moet wat aan gebeuren en wel volgens drie sporen, aldus Goudappel Coffeng.

Juiste parkeervoorzieningen


Het eerste spoor is uiteraard zorg dragen voor de juiste (parkeer)voorzieningen. Voldoende plekken van goede kwaliteit op een beperkte loopafstand van de bestemming. Daar hoort uiteraard beleid bij: welke plekken zijn handig voor welke doelgroep? Hoelang kun je een fiets ergens laten staan? Et cetera.  

Cultuurverandering


Een tweede spoor is een cultuurverandering bij de fietser, want het gebruik (of misbruik) van die voorziening bepaalt immers het succes. 'Vergeten' fietsen houden schaarse capaciteit langdurig bezet en het plaatsen van een rek is nog geen garantie dat er ook daadwerkelijk in het rek gestald wordt. Hier ligt een taak voor duidelijke communicatie, zowel via voorlichting als via signalen in het straatbeeld.

Fietsparkeerbeleid


Het derde spoor, en daar richt dit pleidooi zich op, is het handhaven van fietsparkeerbeleid. Kort gezegd: er zijn wel plannen opgesteld om de overlast van al die geparkeerde fietsers tegen te gaan, maar als het op handhaven aankomt rest nu vaak maar één ding: de fiets afvoeren. Dat is door de grote aantallen vaak onbegonnen werk. Denk bijvoorbeeld aan de benodigde opslagruimte en de bijbehorende administratieve kosten. Ook vanuit duurzaamheid bezien is het  'losknippen' alles behalve een voorkeursinstrument.

Gedragsverandering


Afvoeren van een fiets is zoiets als direct een rode kaart geven bij een eerste onschuldige overtreding. Bij een betere traceerbaarheid van de eigenaren van de fietsen, kun je effectiever werken aan gedragsverandering. Je kunt 'veelplegers' van 'incidentele foutparkeerders' onderscheiden en via waarschuwingen en (kleine) boetes ongewenst gedrag aanpakken. Dat werkt veel beter dan het blijven wegknippen en afvoeren van fietsen. En beter dan berusten in het probleem en dan maar niets doen.

Als er dan toch afgevoerd moet worden, dan kun je bovendien als gemeente de eigenaar een brief sturen waar hij zijn fiets eventueel weer kan ophalen. Je pakt de bron aan en niet het effect. Hoeveel wildparkerende fietsers zoeken de oorzaak van hun verdwenen fiets bij een dief, in plaats van bij hun eigen 'parkeergedrag'?  Mensen weten nu dat je je auto ook niet zomaar overal neer kan zetten en zetten 'm dus in een garage als ze de binnenstad bezoeken. Dat ging niet vanzelf, we hebben dat met zijn allen gereguleerd en dat willen we, moeten we, nu ook voor de fiets gaan bewerkstelligen. Niet iedereen kan immers voor de deur van de Bijenkorf parkeren. Handhaven, als middel en niet als doel, hoort daar ons inziens integraal bij.

Fietskenteken


Een fietskenteken, bijvoorbeeld in de vorm van een chip, heeft daarbij niet alleen voordelen voor de handhaver. Je kan bijvoorbeeld onderscheid gaan maken tussen langparkeerders en kortparkeerders. Iemand die even snel een boodschap doet bij een winkel, moet zijn fiets voor de deur kunnen zetten. Maar wanneer iemand een paar dagen een plek bezet houdt bij Amsterdam CS, dan kan je hem beter een stukje verder van het station laten parkeren. Wat dat betreft gaat het bijvoorbeeld bij Station Zuid goed, waar fietsen de eerste dag gratis staan, maar vervolgens gaan betalen voor parkeren. Een fietskenteken maakt dat soort oplossingen goedkoper en ook in de openbare ruimte zonder bewaakte stallingen te exploiteren. Daar profiteert de fietser van. Wellicht kan het kenteken ook preventief werken op het gebied van diefstal en hervonden fietsen eerder terugbezorgen bij de rechtmatige eigenaar.

Gerelateerd artikel: Diverse reacties op artikel 'Herintroductie fietskenteken'

Terug naar overzicht nieuws >>>