Ongelukken

 

Botsing van formaat

Maar dat weerhoudt een hardnekkige groep ramptoeristen er ook niet van over 's lands snelwegen te toeren op zoek naar een botsing van formaat. En ik moet vaak lachen om ongelukken. En trouwens, ongelukken zijn natuurlijk wel om te lachen, getuige Bob Saget en Linda de Mol met tientallen seizoenen homevideo's vol van schommels tuimelende oma's en andere ongelukkige valpartijen.

Beeldschoon bruidje

Laat ik het houden op: ongelukken zijn niet om te lachen, ongelukjes wel. Zo reed mijn oma eens achterop een andere auto omdat ze werd afgeleid door een beeldschoon bruidje dat verderop werd gefotografeerd. Dat vind ik grappig. En toen ik een jaar of twaalf was fietsten mijn vriendin en ik met een softijsje in de hand en fietstassen vol boeken van de bibliotheek naar huis en raakten we met onze sturen in elkaar. Gevolg was een straat vol ontkafte boeken, twee verbogen fietsen, een bloedende kin en knie en twee intacte ijsjes, omdat we allebei met ons ijsje veilig in de lucht op het asfalt knalden. Het is maar waar je prioriteiten liggen.

Hoopje witte dons

Ook grappig: de vader van mijn vriendin reed achteruit de oprit op en stuitte op een onverwachte hobbel in de weg die de hond bleek. Dat is op zich natuurlijk niet echt grappig, ware het niet dat het een wit pluizig Cesarhondje met een zeer onsympathiek karakter was en pa het gezin een grote dienst bewees door hem vroegtijdig naar de hondenhemel door te verwijzen, en al wat restte een hoopje witte dons op de klinkers was.

Gelanceerd Fiatje

Maar het meest bizarre ongelukje ooit had mijn vriendin, die het presteerde om in een smalle straat vol geparkeerde auto's haar piepkleine Fiatje veel te hard over een verkeersdrempel te lanceren, om op de kop en overdwars in de straat te belanden, zonder een andere auto te raken. Ik pest haar hier aanhoudend mee en dat vindt ze niet zo leuk. Mensen appreciëren het doorgaans namelijk niet wanneer je in lachen uitbarst om hun ongelukjes. En het is natuurlijk ook altijd een beetje genant. Ik ben zelf zo iemand die bij het kleinste beetje ijzel uit de bocht vliegt, en ben dus vaak uitgelachen door volslagen vreemden.

Twee kansen op behoud van waardigheid

Wanneer je een klapper maakt heb je twee kansen op behoud van je waardigheid. Je kunt doen alsof er niets aan hand is en razendsnel opstaan en maken dat je wegkomt zonder oogcontact te maken met getuigen. Maar als je onmogelijk ongezien weg kunt komen, doe je gewoon alsof je even buiten bewustzijn raakt of afschuwelijke pijnen hebt. Wees hier wel voorzichtig mee, want voor je het weet word je door een ambulancebroeder weggebrancaard en zit je de rest van de dag op de eerste hulp een whiplash te simuleren. En dan eindigt je ongeluk in langdurige vertragingen, nog langdurigere whiplashes en torenhoge rekeningen. En dat is niet om te lachen.

Elise Fikse

Meer lezen? In iedere editie van Verkeer in Beeld Magazine verschijnt een nieuwe column!
 

Terug naar overzicht columns >>>