SWOV: afleiding in het verkeer

Literatuuroverzicht

Het SWOV-rapport 'Afleiding in het verkeer' geeft een literatuuroverzicht van wat al bekend is over het probleem van afleiding onder automobilisten (van personenauto's, vrachtauto's en bussen), fietsers en voetgangers in relatie tot verkeersveiligheid. Ook bespreekt het wat daarbij de kennisleemten zijn.

Consistente definitie ontbreekt

In de literatuur zijn er veel wetenschappelijke definities van afleiding te vinden, maar een duidelijke, consistent gebruikte definitie ontbreekt. Afleiding kan gezien worden als 'misplaatste' aandacht of aandacht voor 'het verkeerde'. Een definitie die vaak gebruikt wordt typeert afleiding als 'een verschuiving van aandacht weg van de handelingen die kritisch zijn voor een veilige uitoefening van de rijtaak naar een andere activiteit'. In de praktijk wordt in onderzoek naar afleiding vaak een meer operationele definitie gebruikt, bijvoorbeeld: er is sprake van afleiding wanneer een verkeers-deelnemer zich bezighoudt met een extra taak die niet noodzakelijk is voor de uitvoering van de eigenlijke verkeerstaak. Een eenduidige, breed geaccepteerde definitie is wenselijk om de interpretatie en vergelijking van onderzoeksresultaten mogelijk te maken, maar het blijkt lastig te zijn om tot zo'n definitie te komen.

Verschillende bronnen

Verkeersdeelnemers kunnen door verschillende bronnen worden afgeleid, bijvoorbeeld door het omgaan met apparatuur maar ook door luisteren naar muziek, kijken naar een reclamebord of reiken naar objecten (eten, drinken). Vaak is er bij één bron van afleiding sprake van verschillende typen van afleiding. Zo kan men bij het reiken naar een bepaald object zowel visueel als fysiek worden afgeleid en bij het voeren van een gesprek via de mobiele telefoon kan er sprake zijn van cognitieve en auditieve afleiding.
Op basis van diverse studies naar gedragseffecten van afleiding kan worden afgeleid, bijvoorbeeld door het omgaan met apparatuur maar ook door luisteren naar muziek, kijken naar een reclamebord of reiken naar objecten (eten, drinken). Vaak is er bij één bron van afleiding sprake van verschillende typen van afleiding. Zo kan men bij het reiken naar een bepaald object zowel visueel als fysiek worden afgeleid en bij het voeren van een gesprek via de mobiele telefoon kan er sprake zijn van cognitieve en auditieve afleiding.

Diverse studies

Op basis van diverse studies naar gedragseffecten van afleiding kan worden vastgesteld dat afleiding een aantal essentiële aspecten van de vaardigheid in het verkeer beïnvloedt. Zo worden er vaak afwijkingen in de positie op de weg gevonden, wat op verminderde controle over het voertuig duidt. Ook reageert men vaak trager op veranderingen in de omgeving en maakt men meer fouten. Afleiding leidt ook tot een verminderde rijsnelheid en grotere volgafstanden. Daarnaast zien afgeleide verkeersdeelnemers allerlei visuele informatie over het hoofd doordat ze niet op de weg kijken (zoals bij het sms'en) maar ook doordat ze met de gedachten 'ergens anders' zijn (zoals bij het voeren van een gesprek via de mobiele telefoon). Wanneer dus de ogen wel op de weg gericht zijn, kan cognitieve afleiding ervoor zorgen dat allerlei zaken niet worden opgemerkt. Mogelijk daarom heeft het voeren van een gesprek via een handsfree mobiele telefoon vergelijkbare effecten op het rijgedrag als een gesprek via een handheld toestel.

Fietsers en voetgangers

Uit schaars onderzoek onder fietsers en voetgangers blijkt dat afleiding op hen vergelijkbare gedragseffecten heeft als op automobilisten. Wellicht spelen ook vergelijkbare mechanismen, zoals de toewijding van aandacht, een rol als het gaat om verminderde prestaties door afleiding.

Meer lezen? Download hier het SWOV-rapport 'Afleiding in het verkeer' >>

Terug naar overzicht nieuws >>>