De heilige graal van de mobiliteit
Wanneer het gaat over de toekomst van mobiliteit is de mobiliteitshub nooit ver weg. Het is de heilige graal van de mobiliteit. Delen is het nieuwe hebben. Bovendien: schonere lucht en minder (geparkeerde) auto’s op straat, wie is daar nou op tegen?
Door Elise Fikse
Toch klinkt het als een nogal grootstedelijk concept. Voor mensen van buiten de stad lijkt het me minder aantrekkelijk. Die mogen wellicht hun eigen auto houden, maar forenzen wordt een hele onderneming. Volgens online brochures zou het als volgt moeten gaan: forenzen rijden fluitend naar een nabijgelegen transferium, pardon, hub. Visualiseer een architectonisch hoogstandje, een icoon in het landschap. Daar wachten ze zonder mokken in een comfortabele en aantrekkelijke wachtruimte, waar ze ook gelijk een havermelkcappuccino scoren. Vervolgens stappen ze in de nieuwe lightrail naar de stadshub aan de rand van de stad. Daar nemen ze, al dan niet via opnieuw een comfortabele en aantrekkelijke wachtruimte en, YOLO, nog een havermelkcappuccino, nog altijd vrolijk de metro richting kantoor. Om voor de laatste kilometer monter de deelfiets te pakken. Weeg dit af tegen ‘stap in de auto en rijd naar je werk’ en ik denk dat de gemiddelde forens nog niet staat te springen.
"Delen is het nieuwe hebben"
Ik kan me zo voorstellen dat stedelingen die wonen in shiny nieuwe woontorens zonder parkeergelegenheid vaak ook in de stad werken en vrij makkelijk zonder auto naar hun werk kunnen. Zelf gebruikte ik tot een paar jaar geleden ook deelauto’s en vond dat prima. Het werkt wel - met name als je niet vaak een auto nodig hebt, anders is het vooral heel duur. Met een klein kind is het ook niet handig, want dan sleep je eindeloos met een autostoeltje, spullen en het kind zelf.
Het klinkt dus als iets wat voornamelijk geschikt is voor relatief jonge, relatief hoogopgeleide stedelingen. Als ik kijk naar mijn eigen buurt, een relatief arme, hoofdstedelijke arbeiderswijk die momenteel schittert in de RTL-serie Beau in Floradorp, dan zie ik de gemiddelde bewoner nog niet met een deelauto naar een mobiliteitshub rijden of de Felyx pakken om bij een zus op visite te gaan. Wel zie ik de vervoersarmoede van mijlenver aankomen. Overigens denk ik dat deel-Canta’s gretig aftrek zullen vinden.
De vergelijking met vlees eten dringt zich op. Je kunt de voorhoede verleiden met een moreel appèl en strak vormgegeven vleesvervangers. Maar wie mijn buren van de kiloknaller af wil hebben, zal toch met een verbod of een stevige taks moeten komen. Met vervoer is het niet anders. Woontorenyuppen zijn wel te porren voor een CO2-neutraal deelconcept en fraai ontworpen mobiliteitshub. Maar als je de massa aan de autovervangers wilt hebben, zul je toch met zwaarder geschut moeten komen.
