The Last (three) Mile(s)

donderdag 18 april 2019
timer 4 min
Let op: deze column bevat een spoiler! Over een film die je waarschijnlijk (nog) niet gezien hebt. The Last Mile, het laatste stukje. Een film uit 1932 over een gevangenis waar gevangenen wachten op hun doodstraf. Niet allemaal zijn ze schuldig, sommige bedoelen het goed, maar worden niet gehoord. Hoezeer ze ook roepen en noodkreten slaken. Ze willen dat er geluisterd wordt naar het onrecht dat hen wordt aangedaan.

Door: Marc Moonen 

De gevangenbewaarders leunen achterover in hun stoel en doen alsof ze niets horen. Uiteindelijk plegen de gevangenen een coup en dreigen ze de bewakers te doden. Er vallen meerdere slachtoffers. Uiteindelijk blijkt in ieder geval één gevangene toch onschuldig te zijn. Als er eerder naar hem geluisterd was, zou het niet zo dramatisch zijn afgelopen. Een mooie oude film over onrecht, (niet) luisteren naar elkaar, principes, wet- en regelgeving en een hoop ellende.

Maar misschien had jij ‘The Last Mile van Cinderella’ voor ogen. Een stevig rocknummer waarin wordt gezongen over een reiziger die steeds weer diezelfde route aflegt. Zonder gericht doel in zijn leven, maar overal waar hij komt is dat laatste stukje iedere keer toch weer hetzelfde. Door steeds maar te blijven lopen, heb je geen tijd om even stil te staan hoe het anders kan. Ook al ben je steeds op weg, op zoek naar hoe het anders kan.

Nu hoor ik je denken: maar deze editie van Parkeer24 gaat over een andere last mile. Namelijk die de consument aflegt naar een parkeerplek om gezellig te gaan winkelen. Eerlijk gezegd denk ik ook dat de redactie dat bedoelde met het thema the last mile, maar toch zijn er heel veel (trieste) parallellen. De parkeerders roepen ook heel hard moord en brand dat er dingen anders moeten. En ook naar de parkeerder wordt niet geluisterd, want we doen het al zo lang zoals we het doen. De parkeerder voelt veel onrecht, maar iedere speler in de mobiliteitsketen kijkt alleen naar zijn eigen kleine stukje.

Laat ik er vooral geen heftig en zwaar verhaal van maken, want dat komt in de film en het lied veel beter tot zijn recht. En er zijn absoluut initiatieven waarbij wel beter naar de parkeerder wordt geluisterd. Maar dat kan nog veel beter. Goed dus ook om een heel nummer aan dit thema te spenderen. Toch wil ik een lans breken voor een nuancering: the last mile is niet het laatste stukje tot aan de parkeerplaats. Ook niet het laatste stuk tot aan je bezoekdoel (winkel, theater of kantoor). Maar wel het laatste stuk tot aan de parkeerplaats, plus de route tot aan het bezoekdoel, plus de route terug naar de auto tot achter de slagboom om weer naar huis te gaan.

En vooral dat laatste stuk wordt veelal vergeten. We hebben het dan dus over meer dan één mijl. Om verwarring te voorkomen: laten we het dan ook ‘the last three miles’ noemen. In onze beschouwingen nemen we dan mee de routing terug naar de parkeergarage, het betaalmoment, de wijze van uitrijden, de service om boodschappen tot aan de auto (of thuis) te bezorgen en alle andere wensen van de consumenten.

Laten we figuurlijke bloedbaden zoals in de film voorkomen en zorgen dat we ook af en toe stil staan om te kijken en luisteren hoe we die laatste drie mijl beter kunnen laten aansluiten bij de noodkreten van Cinderella en de gevangenen (lees in dit geval: de parkeerders).

Marc Moonen is eigenaar van Moonen Parkeeradvies. Meer informatie over zijn werkzaamheden kun je vinden op zijn website.

Deze blog is verschenen in het eerste digitale magazine van PARKEER24 met als thema Parkeren en Last mile. Deze kun je hier gratis downloaden.