Blog: Wie betaalt de fietser?

maandag 12 oktober 2015

timer 2 min

Voor een fietsvriendelijk klimaat kun je relatief veel doen met weinig geld: infrastructuur is relatief goedkoop. Educatie voor de fietser is grotendeels regulier verkeersonderwijs. En handhaving kan grotendeels gericht gebeuren. En zolang de fietser mag bellen, app'en, facebooken hoeft de politie überhaupt niet zoveel te doen.

Fietsen is geen 'free ride'. De kosten die voortvloeien uit onveiligheid van fietsers zijn daarentegen wel beduidend. In dit opzicht is fietsen zeker geen ‘free ride'. Is het logisch dat de ziektekostenverzekering die kosten betaalt? Is letsel van een ongeval een ziekte? Voor je het weet, verschuift nu de discussie, over aansprakelijkheid van de automobilist wanneer die een fietser aanrijdt. Dus op dat spoor ga ik nu niet verder. Want fietsers hebben lang niet altijd een automobilist nodig om brokken te maken, weten we inmiddels.

Gedachte-experiment

In de huidige situatie kennen we geen prikkel voor fietsers voor voorzichtigheid of vergevingsgezindheid. Daarom het volgende gedachte-experiment: de markt gaat dit oplossen met een aparte fietsverzekering. Met een systeem waarin fietsers die zich veilig gedragen, no-claim opbouwen. Waarin wielrenners zonder helm niet geaccepteerd worden. Waarin dronken fietsers zonder licht die een ongeval veroorzaken, een probleem hebben. Kortom: waarin fietsers zich volwassen gedragen en ook serieus behandeld worden.

Begrijp me niet verkeerd: ik wil fietsers niet pesten. Ik ben dol op fietsers. Dankzij regelmatig gebruik van de fiets kan je je gezondheid verbeteren. Minder overgewicht, minder stress, enzovoorts. En zelfs de meest verstokte automobilisten moeten blij zijn met fietsers: elke fietser meer is immers een vrije parkeerplaats meer.

Geïntegreerde systeembenadering

Wat je kan leren van het gedachte-experiment: zijn fietsers domweg pechvogels, die worden aangereden tegen wil en dank? Zijn fietsers brokkenmakers die hun eigen veiligheid minachten? Beide benaderingen doen de werkelijkheid tekort. Het enige juiste antwoord - mijns inziens- is een geïntegreerde systeembenadering voor de onveiligheid van het gedrag van de fietser. Dat vraagt omvattende regie vanuit visie… En ook het lef om vrij te denken over de fiets, los van dogma’s. De onveiligheid van het gedrag van fietsers is niet vanzelfsprekend en zeker niet iets om je gewoon maar bij neer te leggen.