Liberaal Schultz is nu een betonsocialist

 

Staatsdirigisme is troef in de aanpak rond infrastructuur: er moet en zal meer asfalt komen.

Op 300 meter van het ministerie van Infrastructuur aan de Haagse Plesmanweg, waar minister Melanie Schultz (VVD) resideert, ligt op de gemeentelijke begraafplaats aan de Kerkhoflaan, de liberale aartsvader Thorbecke begraven.

Ik denk dat de man zich in zijn graf omdraait als hij ziet hoe zijn geestverwante pupil het liberale gedachtegoed verkwanselt, in haar drift een steeds groter deel van Nederland van een asfaltlaag te voorzien. Melanie Schultz ontpopt zich tot een minister die van 'betonsocialisme' haar geloofsbrief heeft gemaakt.

Boodschap

Laten we het eens economisch bezien. Met het eindeloos uitrollen van extra asfaltstroken, creëer je als overheid vooral aanbod. De vraag volgt vanzelf. Een prijs is immers niet verbonden aan het gebruikmaken van infrastructuur. De boodschap is: schuift u vooral aan. Het doet denken aan een communistische planeconomie: we plannen nauwkeurig waar we de komende achttien jaar extra asfalt gaan aanleggen en gaan vervolgens zitten afwachten hoe de vraag zich ontwikkelt.

Van een liberaal zou je meer interesse in de werking van het prijsmechanisme verwachten. Bereikbaarheid is een schaars goed. Op het moment dat de vraag naar een plekje op de weg toeneemt, in de spits, ligt het voor de hand het prijsmechanisme zijn werk te laten doen. Het is en blijft onbegrijpelijk waarom juist liberalen de kilometerheffing (bij uitstek een marktgericht mechanisme) taboe hebben verklaard.

Doorzettingsmacht

Ook de niet zachtzinnige wijze waarop Schultz haar asfaltagenda oplegt aan andersdenkende burgers en decentrale overheden zou Thorbecke de wenkbrauwen hebben doen fronzen. Ware liberalen gruwelen van een al te machtige overheid met  dito doorzettingsmacht. Toch tekent Schultz hiervoor.

Burgers zijn in het besluitvormingsproces rond infrastructuur van harte welkom hun bijdrage te leveren, mits die beperkt blijven tot de vraag waar het tracé van een weg precies komt te liggen en hoe deze wordt ingepast. Een indrukwekkend samenwerkingsverband van burgers, maatschappelijke organisaties en bedrijven die een uitgewerkt alternatief ontwikkelden voor de asfaltzee rond Utrecht, kwamen wat dat betreft onlangs van een koude kermis thuis. Schultz geeft als puntje bij paaltje komt niets om betrokken belanghebbenden, hoe constructief deze zich ook opstellen.

Monddood

Eerder al gaf de VVD volmondig steun aan het monddood maken van gemeenten en provincies in besluitvorming rond infrastructuur. In de Crisis- en herstelwet werd decentrale overheden het recht ontnomen een geschil met het rijk rond een project aan de Raad van State voor te leggen. De huidige liberalen halen het huis van 'hun' Thorbecke hiermee grondig overhoop: geheel ten onrechte veronderstellen zij dat de rijksoverheid boven de decentrale overheden staat, terwijl deze in onze staatsinrichting toch echt naast elkaar staan.

Ook het uitgangspunt dat overheden naast elkaar staan, mede gebaseerd op het idee macht te spreiden, verkwanselde Schultz in haar ijver koste wat kost de beloofde asfaltkilometers te halen.

Wat rest is het beeld van een minister die blind voor alternatieven, de keuzevrijheid van burgers en de feiten en cijfers die economen en haar planbureaus haar aanreiken en los van haar eigen ideologische roots haar populistische asfaltagenda doorzet. Eigenlijk geldt daarvoor maar één kwalificatie: betonsocialisme.

Bron: de Volkskrant

Terug naar overzicht nieuws >>>