Strijp-S in Eindhoven ontwikkelt de leefbare stad van de toekomst

Aan de westkant van Eindhoven verrijst de smart city Strijp-S. ‘Verrijst’ is niet helemaal het goede woord, want het gaat om het voormalige fabriekscomplex van de bekende ‘gloeilampenfabriek in het zuiden des lands’. Het complex stond ook wel bekend als de ‘verboden stad’ omdat alleen Philips-werknemers er mochten komen.

Na het vertrek van Philips vanaf begin deze eeuw is het complex overgedragen aan Park Strijp Beheer BV, een joint venture van de gemeente Eindhoven en VolkerWessels. Alwin Beernink, directeur van Park Strijp Beheer: “We werken samen met allerlei partners, corporaties, dienstverleners, telecombedrijven, enzovoort. Er is niet één bovenliggende partij, we zijn altijd bezig om slimme coalities te smeden.”

Vroeger zouden de kantoor- en fabrieksgebouwen zonder pardon tegen de vlakte zijn gegaan (wat niet eens zonder meer had gekund, want er staan een paar rijksmonumenten tussen), tegenwoordig wordt vaker gekozen voor herontwikkeling. In dit geval wordt het een smart city, passend bij de ambities van Brainport Eindhoven.



Het is een fors gebied van 27 hectare, geschikt voor ruim 90.000 m2 kantoorruimte, 2500 woningen en 60.000 m2 aan voorzieningen als horeca, winkels en een theater. Onder het motto Old Buildings, New Ideas is bedrijvigheid aangetrokken die zich vooral op design en technologie richt. Het complex wordt het pronkstuk van de stad, zelfs het nabijgelegen treinstation, dat sinds de opening in 1971 heel eenvoudig Beukenlaan heette, is enkele jaren geleden omgedoopt in station Strijp-S.

Hoogwaardige technologie

Bij Strijp-S is er sprake van een smart city met veel hoogwaardige technologie. Maar waar is al die technologie goed voor, anders gezegd: wat is een smart city eigenlijk? “Het is een heel ruim begrip en best lastig te definiëren”, reageert Jaap Hulshoff, hoofd business development bij VolkerWessels Telecom. “Voor mij is het een stad die werkt aan de levenskwaliteit van de mensen die er wonen en werken en daarbij rekening houdt met toekomstige generaties. Het betekent onder meer dat zo’n stad wordt gefaciliteerd met techniek om die levenskwaliteit te kunnen garanderen." 



Bauke de Vries, hoogleraar aan de Technische Universiteit Eindhoven en gespecialiseerd in ‘Information systems in the Built Environment’, beaamt dat het lastig is een sluitende definitie te vinden. Hij probeert het samen te vatten: "Een smart city is een optelsom van allerlei bestaande technologieprojecten waarmee we onderzoeken wat bijdraagt aan de kwaliteit van de gebouwde omgeving en of er synergie tussen de verschillende technologieën mogelijk is."

Privacyaspecten rond data

‘Smart’ staat gelijk aan ict en data, wat de vraag oproept wat er met alle verzamelde data gebeurt. In Toronto is stevige discussie ontstaan over het Quayside-project vanwege de privacyaspecten rond de data. Wat daarbij bepaald niet hielp was dat de baas van Sidewalk Labs niet met zekerheid kon zeggen wat er met de data zou gebeuren. De Vries ziet dit als een van de nadelen als je met slechts één partner in zee gaat. “Je kunt een smart city opzetten met een grote partij als Google of Cisco die het als platform aanbiedt, maar je zit dan voor de eeuwigheid vast aan één leverancier. Eindhoven heeft gekozen voor een bottom up-aanpak met kleinere projecten en meer leveranciers dus, wat betekent dat we een langere weg te gaan hebben.”

De ontwikkeling van Strijp-S is een proces waarvan je niet kunt zeggen wanneer er een einde aan komt. Hulshoff: "Een smart city is nooit klaar, het is een continu proces waarin je proactief met steeds weer nieuwe technieken werkt aan het verbeteren van de levenskwaliteit."

Het volledige artikel zal verschijnen in Verkeer in Beeld 4. Datum van verschijning 5 oktober.