"Kleinschalige evenementen zijn vaak juist een uitdaging"

Stichting 2Wheels4Wings begon in 2004 met het organiseren van motortochten voor verstandelijk beperkte kinderen. Inmiddels is het initiatief uitgegroeid tot een professionele stichting van zo’n 250 vrijwilligers die zich op de verschillende evenementen belangeloos inzetten. Momenteel organiseert 2Wheels4Wings zo’n zes tot acht evenementen per jaar.

Van motorritjes met bejaarden, een persoonlijke wens van een ernstig ziek kind of een Sinterklaasactie waarbij ze met gemotoriseerde Zwarte Pieten en Sinterklaas in een zijspan gehandicapte kinderen thuis bezoeken.

“We zijn allemaal jongens op de motor, maar geen motorclub”, zegt Wouter Meelis, in het dagelijks leven IT’er bij een internationale horeca-onderneming, maar als vrijwilliger actief als toercoördinator bij Stichting 2Wheels4Wings. In deze bestuurlijke rol is hij verantwoordelijk voor verkeer en veiligheid binnen de stichting. “We proberen kinderen, zieken, bejaarden en verstandelijk gehandicapten met twee wielen vleugels te geven, vandaar de naam.”

Wouter Meelis, toercoördinator bij 2Wheels4Wings

Een aantal jaar geleden zocht de stichting naar nieuwe manieren om de kas te vullen. De crisis had een grote (negatieve) impact op donaties en sponsoringen. Een stichting als deze runnen is namelijk niet gratis: zo is er opslag nodig voor de helmen voor de passagiers, er moeten verzekeringen worden afgesloten en ook de jaarlijkse Sinterklaasrun, waarbij minder bedeelde kinderen ook nog een cadeautje krijgen, is niet gratis. “We hebben daarop met de burgemeester van de Haarlemmermeer gezeten om te kijken wat er mogelijk was. Zo kwam het idee om de lokale Avondvierdaagse te begeleiden”, vertelt Meelis. “De organisatie had natuurlijk een vrije keuze, maar we werden wel warm aanbevolen door de burgemeester, net als later bij andere evenementen. Dat heeft zeker geholpen.”

Het verkeersbegeleidingsteam van 2Wings4Wheels is klein, maar hecht. “We investeren echt veel tijd in teambuilding. We moeten op elkaar kunnen bouwen immers”, zegt Meelis. “De jongens doen het allemaal vanuit hun hart.” De vrijwilligers zijn van diverse pluimage: van politieagent tot uitvaartondernemer. “We gaan altijd honderd procent voor een klus en we krijgen eigenlijk altijd heel positieve feedback”, aldus Meelis. Voor een vrijwilliger bij het team kan aansluiten, moet hij eerst een vijfdaagse interne cursus volgen die voor de helft uit theorie en voor de andere helft uit praktijk bestaat. “Ook evalueren we elke klus achteraf, waarbij we veel hebben aan de twee politieagenten in onze groep, van wie er een nog een zeer ervaren verkeersagent is ook.” Een keer per jaar is er bovendien nog een trainingsdag om de kennis op peil te houden, samen met een praktijksimulatie en een gezellige afsluiter.

Het parkeren is integraal onderdeel van de verkeersbegeleiding. Net als de professionele collega’s van bijvoorbeeld Traffic Support helpen ze de parkeerders zo snel en goed mogelijk in goede banen te leiden. “Bij grotere evenementen sluiten we ook straten af”, legt Meelis uit. Dat kan ook flexibel zijn. “Bij de huldiging van de Olympisch Kampioene Esmee Visser in haar woonplaats Beinsdorp wisten we eigenlijk niet hoeveel mensen we konden verwachten. Het zouden er tweehonderd kunnen zijn, maar ook tweeduizend. We hebben toen tijdelijk eenrichtingsverkeer langs de Ringvaart ingesteld, zodat een weghelft gebruikt kon worden om te parkeren. We nemen dan de hele coördinatie over.” De drukte viel overigens mee. Zo’n zevenhonderd mensen gaven de schaatster een warm welkom. “Maar tussentijds afschalen is altijd beter dan tussentijds opschalen.”

Dat gebeurt niet op eigen houtje. Meelis: “Het hoofdplan komt van de gemeente, maar we adviseren wel. Het mooie is: we hebben, omdat we zo’n goede relatie hebben met de verantwoordelijk ambtenaar bij de gemeente Haarlemmermeer, aan een half woord genoeg.” Dat parkeerstromen bij kleinere evenementen makkelijker in goede banen te leiden zijn dan bij grotere, is volgens Meelis trouwens een misverstand. “Die kleinere evenementen vinden vaak plaats in centra van dorpen en steden waar verkeer van alle kanten kan komen. Grote evenementen hebben vaak ruime parkeergelegenheden. Dat heb je met kleinere meestal niet.”

De samenwerking met de politie gaat eigenlijk altijd goed. Met handhaving loopt het soms wat moeizamer. “Als wij de controle hebben over een gebied, kan het zo zijn dat een voertuig van handhaving als onderdeel van het verkeer, even moet wachten. We hebben gemerkt dat hier niet altijd begrip voor is. Ook loopt de communicatie soms wat moeizaam”, legt Meelis uit. “Zo is het in het verleden voorgekomen dat handhaving boetes uitdeelde voor foutparkeerders terwijl deze op een door ons afgesloten parkeerterrein stonden. Dit levert onnodige teleurstellingen en werk op.” Meelis zou dit graag anders zien, tenslotte staan beiden partijen er voor de orde en veiligheid

En hoe kijkt een relatief kleine vrijwilligersorganisatie als de zijne eigenlijk naar de toekomst? Meelis heeft er best een beeld bij: “Elektrische voertuigen, dat is best een ding. Die moeten laden. Daar zullen we in de toekomst meer en meer rekening mee moeten houden. En wat te denken van autonome voertuigen? Hoe gaan die om met verkeersregelaars? Ook als die bijvoorbeeld net de rits van zijn uniform even open heeft en misschien net wat minder herkenbaar voor een camera van een zelfrijdende auto is? Kijk nu al naar de grotendeels zelfrijdende Tesla: die ziet motorrijders soms over het hoofd. We mogen daar best eens wat beter over nadenken."