Stelling over de Actualiteit: Eénmaal andermaal geparkeerd!

dinsdag 15 maart 2016

timer 3 min

Wonen in een stad als Amsterdam brengt veel moois met zich mee, maar kent ook zo z'n schaduwzijden. Eén daarvan is de lange wachttijd voor het verkrijgen van een parkeervergunning voor bewoners. Wachttijden tot 5 jaar zijn geen uitzondering. De praktische ergernis die bewoners hierbij kunnen voelen, vertaalt zich ook in economische kosten. Betalen met wachttijd is nu eenmaal een stuk minder efficiënt dan betalen met geld: tijd gaat verloren en kan niet meer gebruikt worden, terwijl geld een (bijzonder handig) ruilmiddel is. Verloren tijd is daarmee een maatschappelijke kost en dus een verlies; betaald geld is een overdracht en daarmee geen verlies.

Door Erik Verhoef - hoogleraar Ruimtelijke Economie, VU Amsterdam

Toch zou het verhogen van parkeertarieven voor bewonersvergunningen tot de hoogte waarop vraag en aanbod elkaar ontmoeten op grote weerstand stuiten, onafhankelijk van hoe efficiënt dat volgens economische kosten-batenberekeningen ook zou mogen zijn. Sommigen zouden vermoedelijk zeggen dat er al meer dan genoeg aan belastingen wordt betaald, en anderen dat parkeren zo slechts voor de allerrijksten zou zijn.

Creatief durven zijn

Er zijn gelukkig andere manieren om schaarste (aan parkeerruimte) op een efficiënte manier via de markt te verdelen, maar dan moet je wel creatief durven zijn. Eén van die manieren zou zijn via verhandelbare parkeerrechten. Mits deze gratis worden uitgedeeld (‘grandfathering’ is de aansprekende term daarvoor), gaat er per saldo geen extra geld van de bewoners naar de overheid. De rechten kunnen overigens gedefinieerd worden als het recht om tegen een bepaald tarief een bewonersplaats te mogen gebruiken, dus bestaande tarieven hoeven niet te verdwijnen. Door de keuze van grandfathering kan de overheid precies bepalen wie het meest profiteert – een waardeoordeel waarover een econoom geen uitspraak kan doen.

Deelrechten (ver)kopen

De eenvoudigste manier om dit te doen lijkt om elk huishouden een deel van één recht te geven, waarbij er dus meerdere deelrechten gekocht moeten worden voor men een vergunning kan krijgen. Zij die graag willen parkeren, hoeven niet meer jaren te wachten, en zij die de auto net zo lief elders zetten of er zelfs géén bezitten, hebben jaarlijks een leuk zakcentje door het verkopen van het deelrecht. Simpel toch?

Praat mee!

Wat vindt u, zijn verhandelbare parkeerrechten eerlijker en efficiënter dan wachtlijsten voor bewonersvergunningen? Praat mee op de LinkedIn-pagina van Verkeer in Beeld.

Meer lezen?

Dit artikel is verschenen in de eerste Verkeer in Beeld van 2016, thema Parkeren. Als u lid bent, kunt u het magazine ook lezen in de online bibliotheek. Wilt u deze editie ook lezen, maar bent u geen lid? Klik dan hier om lid te worden.