Gerichte innovaties door "Parkeertafels"

Door: Marc Moonen

Heel veel partijen springen in op deze innovaties en ontwikkelen er flink op los. Zoveel echter dat je door de bomen het bos niet meer kunt zien. Ik niet, exploitanten niet, leveranciers niet en vooral: de parkeerder zelf niet. 

Overal werkt de techniek net iets anders. Op de ene plek is een service wel en op een andere plek is diezelfde service niet mogelijk. Parkeerders weten niet meer wat er allemaal wel of niet mogelijk is. En het gevolg: er wordt nauwelijks gebruik van gemaakt.

Een paar voorbeelden ter illustratie:
Een parkeergarage met een naastgelegen theater zou heel graag de mogelijkheid hebben om een parkeerticket te reserveren bij het online bestellen van een theaterticket. Technisch geen probleem. De offerte van de leverancier van het parkeersysteem was echter zo hoog dat er vanaf is gezien. Dan kun je ervoor kiezen om een ander systeem naast het parkeersysteem te laten werken, maar dat vond de exploitant in dit geval teveel gedoe. Resultaat: geen parkeerticket bij het kopen van een theaterkaartje. Gemiste kans!

Een ander schrijnend voorbeeld is dat gehandicapten geen idee hebben waar ze kunnen parkeren op straat in een onbekende plaats. Overal zijn de regels anders. Probeer maar eens voor een stad uit te zoeken waar je als gehandicapte moet betalen en waar je drie uur gratis mag parkeren. Ik heb het gedaan: het is niet te doen! En vervolgens wáár die parkeerplaatsen liggen. En als die ene plek vol is, zoek dan maar eens een andere gehandicaptenparkeerplaats. Technisch middels apps en belparkeren prima te regelen. Sterker nog: het is er al, maar het wordt maar in één gemeente gebruikt. Niemand weet dat dit kan. Gemiste kans!

Er zijn zoveel mogelijkheden en er komen in rap tempo steeds meer mogelijkheden, maar niemand weet van die mogelijkheden. Als je het mij vraagt komt dit doordat er op te veel fronten innovaties plaatsvinden die steeds verder geïnnoveerd worden, nog voordat ze geïmplementeerd zijn. Dit heeft te maken met de traditionele denkwijze: we kopen parkeerapparatuur nu en willen er de komende 8 tot 10 jaar geen omkijken meer aan hebben. Je kunt dus beter even wachten op een nieuwe ontwikkeling. Dat is het oude denken! Je moet er rekening mee houden dat technieken steeds blijven veranderen en dat er steeds meer software-updates nodig zijn om de klant beter te bedienen.

Er zou meer sturing vanuit de parkeermarkt zelf moeten komen. Ik zou een oproep willen doen om, net als bij de klimaattafels, 'parkeertafels' te organiseren, waarbij exploitanten, beheerders, leveranciers, gemeenten, adviseurs en belangenorganisaties samen parkeerdoelstellingen gaan benoemen. Wat willen we bereiken? Waar liggen de prioriteiten? Wat is de gezamenlijke visie waar het parkeren naar toe moet? Moet alles digitaal en online gaan? Wanneer willen we dat bereikt hebben? Hoe gaan we dat bereiken? Zodat we ook iets gerichter met innovaties om kunnen gaan, die wél gedragen worden en die wél geïmplementeerd worden. Zodat de energie die partijen er in stoppen beloond wordt. En vooral zodat de klant beloond wordt met innovaties waar hij wél op zit te wachten!

De blog van Marc Moonen verschijnt in PARKEER24 nummer 4, thema parkeren en innovatie. Schrijf je gratis in voor de nieuwsbrief en ontvang het magazine gratis in jouw mailbox. 

Download hier gratis PARKEER24 nummers 2 en 3 over de thema's last mile en MaaS.