Pak de fietsklont aan

vrijdag 24 november 2017

timer 3 min

Met twee vriendjes ging wethouder Derk Reneman naar de film De Aristokatten. Zijn vader bracht hen in zijn witte Alfa Romeo Giuilia 1300 TI voor hem geen Duitser, de Tweede Wereldoorlog was te vers naar Tuschinsky. Ze parkeerden op het Rembrandtplein. Niet in een parkeervak, die waren er niet; gewoon half op het trottoir, zoals zijn vader zijn auto doorgaans achteloos wegzette op de plaats van bestemming. Volgens Reneman gaan steden ten onder aan parkeerproblemen.

"Steden gingen in de flowerpowertijd ten onder aan autoparkeerproblemen. Wildparkeerders blokkeerden straten en dubbelparkeerders zetten anderen urenlang klem. Door betaald parkeren, handhaving onder andere met wielklemmen, bestuurlijke inning van boetes, herinrichting van wegen en uitbreiding van parkeergarages kregen we weer leefbare en bereikbare steden. Het kostte wel meer dan twee decennia intensief overheidsoptreden om dit varkentje te wassen.

En nu de fiets. Die kent een enorme opmars, de overtreffende trap van de opgang van de auto in de jaren ‘60 en ‘70. We hebben er inmiddels 23 miljoen; drie keer zoveel als auto’s. Ze zijn onze vervoerslievelingen: stil, milieuvriendelijk en gezond. Ze zitten in onze cultuur. Iedereen fietst. En iedereen parkeert zijn stalen ros waar hij afstapt, achteloos op de plaats van bestemming.

Onhoudbaar. Steden gaan tegenwoordig ten onder aan fietsparkeerproblemen. Fietsklonten maken winkelcentra voor bezoekers en hulpdiensten onbereikbaar. Straten worden ontsierd door stalen lijken die aan bruggen en lantarenpalen hangen. Bij ov-knooppunten wordt voor honderden miljoenen geïnvesteerd in fietsflats en -kelders. Desondanks staan en liggen tweewielers overal in het wild. Gemeenten verwijderen foutgeparkeerde fietsen, maar de handhavingscapaciteit is beperkt en het probleem groot. Het heeft ook weinig effect. In Amsterdam wordt slechts 20 procent van de verwijderde rijwielen opgehaald. De fiets is een wegwerpvervoersmiddel.

Weer moet worden opgetreden. Er is wel een hindernis. Fietsen zijn niet identificeerbaar. Met technologische ingrepen en landelijke wetgeving moeten we eigenaren en fietsen aan elkaar verbinden. Dan wordt met de parkeerprijs reguleren mogelijk. Parkeren bij de stationsingang kost meer dan verder weg in de fietsflat staan. Ook wordt efficiënte handhaving mogelijk waardoor de pakkans voor foutparkeren voor fietser en automobilist gelijk wordt. Tot slot komt er extra geld voor infrastructuur. Het komende decennium verdubbelt de behoefte naar een fietsparkeerplek bij de ov-knooppunten. Dat gaat nog honderden miljoenen kosten.

De veroorzaker betaalt. De kosten van de fietsparkeerproblemen zijn voor de fietsers zelf. Zoals de automobilist in het verleden ook zijn parkeeroplossingen heeft opgebracht."