Parkeren in de grijze zone

donderdag 19 mei 2011

timer 3 min

Grote parkeergarage, kaartje uitnemen, inrijden, plekje zoeken, teruglopen. Simpel? Nu de terugweg, twee uur later: betalen, auto terugvinden, met de uitrijkaart de slagboom openen en wegrijden. Inderdaad, erg moeilijk is het niet. Maar bedenk even hoeveel verschillende situaties u in korte tijd heeft beoordeeld en hoeveel beslissingen u heeft genomen, zeker als het om een onbekende parkeergarage gaat.

Laat nu dezelfde handelingen uitvoeren door een bejaarde. Niet door uw tante van 92, die nog honkbalt en zo fit als een hoentje is, maar door de doorsnee bejaarde. Die dame die gisteren voor u in de rij stond bij de kassa bijvoorbeeld. Wie zes minuten nodig heeft om een halfje bruin af te rekenen, kan beter niet aan een moderne parkeergarage beginnen.

We worden steeds ouder. Nu is 14% van de bevolking ouder dan 65, in 2020 is dat 20%. Bovendien hebben steeds meer ouderen een rijbewijs. Oudere hersens werken trager; het duurt iets langer voor ze een (complexe) situatie overzien en de benodigde beslissing nemen. Jonge hersens hebben maximaal anderhalve seconde nodig om een beslissing te nemen over het invoegen op de snelweg. Bejaarde hersens hebben daar soms wel vijf seconden voor nodig. Alleen is het een beetje jammer dat de bejaarde dan waarschijnlijk al aan het einde van de invoegstrook is.
Het is dan ook geen wonder dat ouderen meer brokken maken. Een derde van de verkeersdoden is ouder dan 65, terwijl ze maar 8% van de verkeerskilometers maken. Dat is heel erg en daarom wordt er onderzoek gedaan naar verkeersgedrag van ouderen, zodat we snappen waarom ze die fouten maken.

Hoe bejaarden parkeren zeggen die onderzoeken meestal niet. Een foutje bij het parkeren doet niet zoveel in de statistieken. Bovendien is het vaak aanlokkelijk om ingewikkelde situaties te vermijden. Dat betekent dat de nieuwe -tig verdiepingen tellende parkeergarage vol elektronische snufjes voornamelijk is voorbehouden aan jongere autobezitters. Zij kunnen vlot doorrijden, zonder iemand voor zich die rustig vijf minuten naar de uitrijkaart voor de slagboom zoekt. Daarmee voorkomen we misschien ongelukken. Aan de andere kant moeten we ons wel afvragen of we niet een parkeerwereld creëren, die voor een steeds groter wordend gedeelte van de bevolking slecht toegankelijk wordt.

De bejaarde dame zet ondertussen de auto op het hoekje achter de kerk, waar ze de afgelopen tien jaar steeds parkeerde. Het is een rustige, prikkelarme omgeving en de draai om in te parkeren heeft ze als geen ander in de vingers. Hier staat ze veilig, in de grijze zone.