Penny Wise...

donderdag 18 december 2014

timer 2 min

Mijn echtgenote werkt in de zorg, waardoor ik 's avonds op de bank wel eens wat hoor over de bekostiging van ziekenhuizen en instellingen. Vergeleken met die geldstromen en verantwoordingscircussen is het runnen van een parkeerexploitatie erg eenvoudig. Bij ons wordt er betaald voor een parkeeractie. Per uur, per dagdeel, per keer; dat maakt niet zoveel uit.

In de zorg is een kerstboom opgetuigd van Diagnose-Behandelcombinaties, Lump-Sumafspraken, productieafspraken en allerlei aanvullende invullijsten per verzekeraar om te kunnen voldoen aan de aanvullende verzekeringsvoorwaarden. Dat leidt ertoe dat onze zorgpremie op zijn minst ondoorzichtig is, maar blijkbaar ook dat veel verzekerden zich daar verder niet druk om willen maken en er relatief weinig veranderd wordt van zorgverzekeraar. Daarbij zie je dat hierdoor ook veel 'te dure' en onnodige zorg wordt verleend. Daar betalen we allemaal aan mee.

Nu zijn veel ziekenhuizen, met name buiten de grote steden, de laatste jaren steeds meer als regionaal zorgcentrum gaan fungeren. De auto-afhankelijkheid van de patiënten en bezoekers is dus hard toegenomen. De parkeervraag neemt toe en het is aan de instelling zelf om dat op te lossen. De budgetten van de verzekeraars zijn bedoeld voor de zorg, dus die kunnen niet worden gebruikt voor extra parkplaatsen. Logisch toch?

Men gaat steeds vaker over tot het runnen van een parkeerexploitatie (al dan niet met een gemeente of exploitant) om die investering terug te verdienen. En ineens is de patiënt, bezoeker of dokter boos: ik moet betalen om te parkeren! Schande! Inderdaad kan het parkeren bij het ziekenhuis oplopen tot enkele tientjes of misschien wel enkele honderden euro's per jaar bij regelmatig ziekenhuisbezoek.

Als het qua gezondheid een beetje tegenzit, ben je in een jaar ongeveer het bedrag aan parkeren kwijt dat de gemiddelde verzekerde laat liggen bij het kiezen van zijn ziektekostenverzekering en de aanvullende verzekeringen. Penny wise, pound foolish?