Zo staat parkeerbeleid op de politieke agenda

Door Marieke Elgersma

Met belparkeren op straat en in garages wordt het betalen voor parkeren denk ik toch steeds minder een publiek issue. Parkeren en geconfronteerd worden met de prijs, wordt hierdoor namelijk in de tijd uit elkaar getrokken. Hopelijk domineert de herinnering aan de geweldige avond uit of shoptrip de beleving van de prijs voor parkeren. De meeste parkeerders vinden elke prijs voor parkeren eigenlijk te hoog, want “wat krijg je er nou voor?” Het is een ‘moetje’, net als veel andere overheidsbelastingen.

Makkelijker en goedkoper

Makkelijk maken is daarbij het devies, maar bij parkeren zou het ook meer vanzelfsprekend kunnen worden. Met je smartphone met bluetooth-verbinding in je auto - of uiteindelijk een betaalmodule in je navigatie - zou je makkelijker een vrije parkeerplaats vlakbij je bestemming kunnen vinden, ongemerkt kunnen betalen voor parkeren en ‘geen cent te veel’, want je betaalt per minuut. Daarbij kun je dan nog steeds kiezen voor de goedkoopste parkeerplaats of de parkeerplaats die het dichtst bij de bestemming in de buurt is, net zoals je verschillende soorten routes kunt kiezen in je navigatiesysteem.

Spannend?

Moeten parkeerwethouders dus maar de tijd uitzitten totdat het zo ver is? Volgens mij kunnen zij meer doen dan alleen maar hun ziel in lijdzaamheid bezitten. De messen worden nu alweer geslepen voor de komende raadsverkiezingen en in veel gemeenten is parkeren een dankbaar onderwerp. Als wethouder en parkeermanager hoef je dat niet over je heen te laten komen.

Dualisering (2000) en Besluit Begroting en Verantwoording (2004) beogen nu juist de transparantie bij gemeenten te verbeteren en de herkenbaarheid van het lokale bestuur te versterken. Veel gemeenteraden maken daar goed gebruik van. Zij laten rekenkamercommissies onderzoek doen naar de mate waarin de beleidsdoelstellingen worden gerealiseerd door het College. Zo liet de rekenkamercommissie Diemen onderzoek doen naar de doeltreffendheid van en de tevredenheid over het parkeerbeleid. Dat kunnen spannende onderzoeken zijn voor wethouders en parkeermanagers.

Proactief handelen

Maar als wethouder en parkeermanager hoef je een dergelijk raadsonderzoek naar parkeren niet af te wachten. Op grond van artikel 213a van de Gemeentewet moet het College zelf ook proactief laten onderzoeken in hoeverre de doelstellingen van bijvoorbeeld het parkeerbeleid zijn gerealiseerd en effect hebben. Zo kan een portefeuillehouder nog vóór de verkiezingen maatregelen nemen om alsnog het Collegeprogramma en de vorige verkiezingsbeloftes naar verwachting en zichtbaar uitvoeren. Uitgangspunt van 213a is immers vooral om met elkaar te leren en te verbeteren. Dat sorteert beter voor naar de verkiezingen toe. Bovendien maakt het een vliegende start voor de volgende portefeuillehouder mogelijk. Die heeft immers direct overzicht wat de doelen en beoogde effecten waren en in hoeverre die zijn gerealiseerd.

Beleidskaders

Zo kan parkeren meer rationeel, want vanuit een gemeenschappelijk geaccordeerd beleidskader, worden besproken. Dat kader wordt dan ook minder vaak ter discussie gesteld omdat de focus wordt verlegd van parkeeroverlast in straat x en te hoge tarieven in garage y naar de bereikbaarheid van winkels, theater en evenementen, doorstroming van het verkeer en de prettige ontvangst in de gemeente. Zo houdt de wethouder Parkeren meer tijd over voor andere onderwerpen in zijn/haar portefeuille. Wordt parkeren toch nog vanzelfsprekend, ook al laat de technologie hiervoor nog even op zich wachten.

Vanzelfsprekend

Wat is het verschil met de meeste evaluaties van het parkeerbeleid? Die zijn toch vooral gericht op de actualisatie van het beleid, uitwerking van het beleid in concrete maatregelen en de beleving van parkeerders, omwonenden en winkeliers. Dat nodigt dus per definitie uit tot discussie en minder tot reflectie. Maar wat bij veel beleidsterreinen en vaak ook bij parkeerbeleid ontbreekt, is de koppeling van indicatoren en activiteiten waarover wordt gerapporteerd aan de beleidsdoelstellingen. Op welke wijze indicatoren en activiteiten bijdragen aan (het zicht op) de realisatie van de beleidsdoelstellingen wordt vaak niet duidelijk gemaakt. In hoeverre de beleidsdoelstellingen daadwerkelijk worden gerealiseerd, is daarmee ook onduidelijk.Dat geeft ruimte aan een politiek-maatschappelijke parkeerdiscussie waarin deelnemers vanuit verschillende perspectieven dicht langs elkaar heen praten, of: zeuren, discussiëren en soms zelfs ruzie maken. Jammer. Dat hoeft niet denk ik. Laten we parkeren vanzelfsprekend maken door beter te communiceren over gemeenschappelijk gedeelde maatschappelijke doelstellingen. 

Marieke Elgersma is politicoloog. U kunt via LinkedIn contact opnemen met Marieke.