Participatie bij een parkeerprobleem of parkeeroverlast

Draagvlak krijgen voor een oplossing van een parkeerprobleem is zelden eenvoudig. Alleen inzicht in - en begrip voor - elkaars belangen en de bereidheid om daar naar te handelen voorkomt patstellingen. De ervaring leert dat het volwaardig betrekken van alle belanghebbenden leidt tot een constructieve houding en tot de wil om mee te denken aan een oplossing. Een versterkende factor daarbij is consensus: uiteindelijk moet iedereen achter de oplossing staan. Je poot stijf houden heeft dus geen zin.

Door Roy Mathijssen, Empaction.

Voordat je aan een dergelijk inspraakproces begint is het raadzaam om kaders op te stellen en deze vast te laten stellen door de raad, zodat zij weten wat er gaat komen en welke richting het op gaat. Bij een participatieproces betrek je naast burgers ook andere stakeholders, want alleen zo leer je ieders belangen kennen. In de stakeholderanalyse maak je ook onderscheid tussen direct betrokkenen (bijvoorbeeld bewoners) en indirect betrokkenen (zoals bezoekers van bewoners of bedrijven).

Het idee is een werkgroep, een zogenoemd Review Panel, te formeren met daarin een evenwichtige vertegenwoordiging van alle stakeholders. Een eerste stap daarin is de precieze vragen te formuleren die de werkgroep moet gaan beantwoorden. Vervolgens wordt er een algemene informatieavond georganiseerd voor alle betrokkenen. Tijdens zo’n avond vang je de eerste emoties op en mag iedereen zijn hart luchten. Daarna gaat men in kleine groepjes uiteen, vooral om te bedenken wat de knelpunten en kansen zijn. Niet alle ideeën zijn even makkelijk uitvoerbaar, maar meestal zijn er wel quick wins waarmee je eenvoudig een paar parkeerplekken kunt winnen. Tijdens deze avond kunnen aanwezigen zich opgeven voor de werkgroep. Op basis van alle inschrijvingen wordt, al dan niet na loting, de werkgroep definitief samengesteld.

De werkgroep komt vervolgens drie keer bij elkaar en buigt zich over allerlei vragen: wie parkeert waar en hoe zouden we willen dat het gaat? De consequenties van bepaalde keuzes worden vaak direct duidelijk. Dan is de bereidheid om bij conflicterende belangen water bij de wijn te doen vele malen groter, omdat er naar een gezamenlijk doel wordt gewerkt. Men overziet het geheel gemakkelijker, denkt minder snel vanuit een persoonlijke situatie en komt gezamenlijk tot consensus.

De uitkomst - een set van maatregelen verwerkt in een niet-vrijblijvend advies voor het college - is een mengeling van zoet en zuur: sommige maatregelen doen pijn, maar er worden ook gunsten gegeven. Alleen zo kan de volledige set van maatregelen door het college en de raad worden overgenomen. Plan ongeveer een half jaar na de invoering een moment in met de werkgroep om de eerste effecten van de maatregelen te bespreken en waar nodig aan te scherpen.

Whitepaper inzet review panels  

Lees hier de whitepaper van Empaction over de inzet van review panels bij parkeeroverlast in woonwijken.