‘De oplossingen kunnen niet altijd volgens het boekje’

In december 2023 heeft de raad van de gemeente Medemblik een maatregelenpakket als vervolg op het Gemeentelijk Verkeers- en Vervoerplan (GVVP) vastgesteld. Martijn Schermer is nu verantwoordelijk voor de uitvoer van de maatregelen die erin staan. Hij is opgegroeid in Medemblik, maar is voor zijn studie verhuisd. Nu is hij voor zijn ‘detachering’ weer even in zijn oude plaats terug. “Ik kijk nu toch met een andere blik naar de omgeving dan ik vroeger deed.”  

17 kernen 

De gemeente kent zeventien kernen en heeft een uitgestrekt buitengebied. “Dat betekent dat je dus ook veel te maken hebt met actief betrokken dorpsraden”, aldus Schermer. Niet alle maatregelen in het GVVP kunnen tegelijkertijd uitgevoerd worden, er moeten keuzes gemaakt worden. Daarbij wordt een prioritering gemaakt en wordt er gekeken naar de korte en de lange termijn. “Enerzijds wil je de keuzes baseren op verkeersveiligheid, maar anderzijds is het ook een politieke afweging. Veel bewoners willen wel maatregelen doorgevoerd hebben, maar willen een drempel of versmalling ‘niet voor hun deur’. En dan hebben we het nog niet gehad over het financiële aspect.” Dat maakt oplossingen doorvoeren volgens hem lastig. “Dat leidt tot heel veel frustratie en ergernis bij de omgeving én de politiek.” 

Wanneer opgelost? 

Deze problematiek speelt eigenlijk in de hele regio. “Wanneer is iets opgelost? Volgens de gemeente of verkeerskundigen kan iets opgelost zijn. Alleen ervaart de buurt dat misschien niet als opgelost”, vertelt Schermer verder. Hij geeft een voorbeeld, waarbij de gemeente bezig is met een grote herinrichting over een traject van ca. 3 kilometer: “We willen eigenlijk de snelheid naar 30 kilometer per uur terugbrengen, maar het traject is 3 kilometer lang. Is een snelheid van 30 over een dergelijke lengte wel geloofwaardig? Een inrichting conform 50 kilometer per uur past namelijk ook niet.” Als er geen beperkingen zouden zijn, zou Schermer het anders doen. “Ik persoonlijk zou die linten veel meer ontlasten, het zware landbouwverkeer eraf zien te krijgen en de straten teruggeven aan de bewoners en de fietsers en daarmee de historische ruimtelijke kwaliteit herstellen. De vraag is of dat ooit realiteit kan worden…”