Complex fietsparkeervraagstuk

De problematiek is dus vergelijkbaar met die van de auto van vlak voor de fiscalisering in 1991. De vraag naar parkeerplekken groeit en daar waar de gemeente wel wil faciliteren is de ruimte op. De openbare ruimte is daarbij eigenlijk steeds minder een optie. Zeker in de grote steden loopt het aantal voetgangers op. Zij hebben steeds meer ruimte nodig. Dan toch maar autoparkeerplaatsen opheffen ten behoeve van fietsenrekken daar?

Of moeten we gaan reguleren. Dit bleek voor de auto een effectief middel om de vraag naar parkeerplekken te reduceren. Voor de fiets wil men daar nog niet aan. Centraliseren en faciliteren in grote stallingen is de meest gekozen oplossing. Dit brengt ons bij een ander probleem. Hoe dit te financieren? Fietsenstallingen worden nu vaak gefinancierd vanuit de inkomsten van autoparkeren. De vraag is hoelang dat vol te houden is. Deze inkomsten zijn niet alleen onstabiel, maar zijn steeds vaker nodig om parkeergarages te kunnen realiseren of exploiteren. Daarbij komt ook nog de vraag of de fietser wel gebruik wil maken van dergelijke stallingen. Bij stations zal dat geen probleem zijn, maar voor een bezoekje aan de binnenstad? Ik zeg geen nee, maar het vraagt wel een omslag in gedrag van de fietser. Om dat te realiseren zal reguleren (of beter gezegd het handhaven van fietsparkeerverboden) nodig blijken. Dan toch maar meteen het fietsparkeren ook fiscaliseren?

Hoe dan ook, met de fiets als een nieuwe speler van belang, wordt het parkeervraagstuk alleen maar complexer. Ik wens jullie een mooi 2017.

Dit blog is geschreven door 'Parkeermeneer' en is ook gepubliceerd in magazine PARKEER24 - december editie 2016.

Oproep

Wie is Parkeermeneer? Misschien bent u het wel. WIlt u ook een bijdrage leveren of wilt u meer weten? Stuur een mail naar [email protected] . Publicatie vindt in overleg plaats waarbij anonimiteit gegarendeerd is.