Het had zomaar een scène kunnen zijn uit een horrorfilm over massatoerisme

maandag 23 september 2019

timer 3 min

De voetganger heeft er een natuurlijke vijand bij. Als u deze zomer door een buitenlandse stad hebt gestruind, is de kans groot dat u er door eentje van de sokken bent gereden of uw nek hebt gebroken over een rondslingerend exemplaar. En ondanks dat ze in Nederland nog niet officieel zijn toegestaan op de openbare weg, ben ik er al meer dan één tegengekomen op het fietspad en station. Ze hebben ons omsingeld en vinden langzaam maar zeker hun weg naar de Nederlandse wegen, binnengekomen via kofferbakken en extra ingecheckte ruimbagage. Ik heb het over de elektrische step.

Door Elise Fikse

Ik voel veel weerstand

Het gevaarte was al langer in opkomst - vorig najaar verscheen er op Netflix al een aflevering van de BuzzFeed docu-serie ‘Follow This’ over hoe het fenomeen letterlijk van de ene dag op de andere Amerikaanse steden had overgenomen - maar ineens is er echt geen houden meer aan. Misschien ben ik bevooroordeeld door de onuitstaanbare surfer die in Follow This werd gevolgd, maar ik voel veel weerstand.

Op zich is een uitstootvrij voertuig dat vervuilend autoverkeer in de stad vermindert een positieve ontwikkeling. En het zou oprecht een heel handige oplossing kunnen zijn voor die verdraaide eerste en laatste kilometers van een reis. Maar er is iets in de elektrische step wat me mateloos irriteert. Misschien is het dat het er een beetje belachelijk uitziet, een volwassen mens op wat tot vrij recent toch echt gewoon een stuk kinderspeelgoed was. Misschien is het dat er iets ongelooflijk passief-aggressiefs uitgaat van de manier waarop de stepper zich met 25 kilometer per uur en stoïcijns gezicht door een meute voetgangers stuwt. Op het vliegveld moest ik zelfs een paar keer aan de kant springen voor mensen die met hun koffer voor zich op een elektrische step door de terminal beukten. Het had zomaar een scène kunnen zijn uit een horrorfilm over massatoerisme.

Maar het is vooral dat ze het slechtste in mensen boven lijken te halen. Zeker in het geval van de deel-step, die je zomaar overal mag achterlaten. Mensen gooien ze van zich af op de exacte plaats waar ze afstappen. Als nietsvermoedende voetganger lekker door Instagram scrollend en over het trottoir sjokkend, breek je zomaar je nek over een neergekwakte step. Rolstoelen, scootmobielen, kinderwagens, niemand kan er meer langs, maar wat dondert het, bestemming bereikt!

De haters-gonna-hate-mentaliteit die het voertuig vereist, maakt hem perfect voor de tijdgeest, maar de grens tussen gezonde onverschilligheid en schijt hebben aan iedereen is dun. Misschien wel te dun om met 25 kilometer per uur goed te kunnen berijden.

Dit artikel verschijnt in Verkeer in Beeld 4, september 2019.